τεκνοτρώκτης

ὁ, Μ

(για τον Κρόνο) αυτός που έτρωγε τα παιδιά του.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τέκνον + τρώκτης (< τρώγω), πρβλ. ξυλο-τρώκτης].